Επιτακτική χαρακτηρίζει την ανάγκη μιας νέας πολιτικής που θα εφαρμόζει το νόμο στο θέμα των μεταναστών και προσφύγων η Ομάδα Δικηγόρων για τα Δικαιώματα Προσφύγων και Μεταναστών.
Στο πλαίσιο αυτό, μέτρα όπως η άρση της κράτησης, η εξάμηνη αναβολή απομάκρυνσης, η απρόσκοπτη πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου και η δημιουργία δομών υποδοχής και φιλοξενίας θεωρούνται αναγκαία για την ευθυγράμμιση με το δίκαιο.
Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα των Προσφύγων και Μεταναστών έχει ως εξής:
«Η πολιτική των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων να υποβάλλουν τους μετανάστες και πρόσφυγες που εισέρχονται ή /και βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια σε παρατεταμένη, αδιάκριτη και συστηματική κράτηση συνιστά κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς, ενωσιακού και εθνικού δικαίου, σύμφωνα με το οποίο η διοικητική κράτηση επιβάλλεται ως έσχατο μέτρο, σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για το μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Δυστυχώς στην Ελλάδα, η επιβολή της διοικητικής κράτησης συνιστά τον κανόνα αντί για την εξαίρεση και επιλέχθηκε ως η κύρια πολιτική των κυβερνήσεων στο μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα.
Οι κυβερνήσεις με την αποτυχημένη αυτή πολιτική παραβιάζουν θεμελιώδη και απαράβατα δικαιώματα των κρατουμένων, αρνούνται την παροχή διεθνούς προστασίας και την εκπλήρωση των συναφών υποχρεώσεών τους, επιφυλάσσουν στους κρατούμενους εξευτελιστική και απάνθρωπη μεταχείριση και τους στερούν την ελευθερία τους για αόριστο διάστημα χωρίς δίκη. Μόνο μέσα στο 2015 τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, λόγω των κακών συνθηκών και της μεταχείρισης που έλαβαν, ενώ άλλοι κρατούνται για περίπου δύο χρόνια χωρίς να έχουν καταδικαστεί.
Ακόμη και για τους ακραιφνείς θιασώτες της, η πολιτική αυτή αποτιμάται ως παντελώς αναποτελεσματική ως προς τη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ζητημάτων και μάταια απέναντι στα προσφυγικά ρεύματα της εποχής μας. Απεναντίας, η πολιτική της διοικητικής κράτησης επέφερε την κοινωνική πρόσληψη του ξένου ως σκουπίδι και απόβλητο και συντέλεσε στην εξάπλωση του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μόνο για το διάστημα από 1/1/2014 έως και σήμερα έχει εκδώσει σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Ελληνικής κυβέρνησης εξαιτίας αυτής της πολιτικής. (αποφάσεις υπ΄αριθμ. 63493/11 H.H. κατά Ελλάδας, 26452/11 TATISHVILI κατά Ελλάδας, 2134/12 & 2161/12 συνεκδικασθείσες αποφάσεις DE LOS SANTOS και DE LA CRUZ κατά Ελλάδας, 26418/11 & 45884/11 συνεκδικασθείσες αποφάσεις HERMAN και SERAZADISHVILI κατά Ελλάδας, 48352/12 Mohammad και άλλοι κατά Ελλάδας, 63542/11 ΑΙ.Κ κατά Ελλάδας, 70586/11 Mohammad κατά Ελλάδας, 46673/10 Α.Ε. κατά Ελλάδας, 60622/11 M.D. κατά Ελλάδας, 78456/11 F.H. κατά Ελλάδας, άπασες για παραβίαση της απαγόρευσης απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης σε χώρους κράτησης αλλοδαπών.
Οι ευθύνες των κυβερνώντων και όσων υλοποιούν τις ως άνω παράνομες κυβερνητικές πολιτικές είναι τεράστιες και πρέπει να αποδοθούν. Είναι δε επιτακτική η χάραξη και υλοποίηση μίας διαφορετικής πολιτικής η οποία θα τηρεί το νόμο. Προς αυτή την κατεύθυνση, μέτρα όπως η άρση της κράτησης, η χορήγηση εξάμηνης αναβολής απομάκρυνσης, η χορήγηση χρόνου για οικειοθελή αποχώρηση, η απρόσκοπτη πρόσβαση σε αποτελεσματικές διαδικασίες ασύλου και η δημιουργία δομών υποδοχής και φιλοξενίας είναι αυτονόητα βήματα για την ευθυγράμμιση με το ισχύον εθνικό δίκαιο και απαραίτητες ενέργειες για να παύσει αυτό το αίσχος».
Στο πλαίσιο αυτό, μέτρα όπως η άρση της κράτησης, η εξάμηνη αναβολή απομάκρυνσης, η απρόσκοπτη πρόσβαση στη διαδικασία ασύλου και η δημιουργία δομών υποδοχής και φιλοξενίας θεωρούνται αναγκαία για την ευθυγράμμιση με το δίκαιο.
Το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης της Ομάδας Δικηγόρων για τα Δικαιώματα των Προσφύγων και Μεταναστών έχει ως εξής:
«Η πολιτική των διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων να υποβάλλουν τους μετανάστες και πρόσφυγες που εισέρχονται ή /και βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια σε παρατεταμένη, αδιάκριτη και συστηματική κράτηση συνιστά κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς, ενωσιακού και εθνικού δικαίου, σύμφωνα με το οποίο η διοικητική κράτηση επιβάλλεται ως έσχατο μέτρο, σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για το μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Δυστυχώς στην Ελλάδα, η επιβολή της διοικητικής κράτησης συνιστά τον κανόνα αντί για την εξαίρεση και επιλέχθηκε ως η κύρια πολιτική των κυβερνήσεων στο μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα.
Οι κυβερνήσεις με την αποτυχημένη αυτή πολιτική παραβιάζουν θεμελιώδη και απαράβατα δικαιώματα των κρατουμένων, αρνούνται την παροχή διεθνούς προστασίας και την εκπλήρωση των συναφών υποχρεώσεών τους, επιφυλάσσουν στους κρατούμενους εξευτελιστική και απάνθρωπη μεταχείριση και τους στερούν την ελευθερία τους για αόριστο διάστημα χωρίς δίκη. Μόνο μέσα στο 2015 τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, λόγω των κακών συνθηκών και της μεταχείρισης που έλαβαν, ενώ άλλοι κρατούνται για περίπου δύο χρόνια χωρίς να έχουν καταδικαστεί.
Ακόμη και για τους ακραιφνείς θιασώτες της, η πολιτική αυτή αποτιμάται ως παντελώς αναποτελεσματική ως προς τη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ζητημάτων και μάταια απέναντι στα προσφυγικά ρεύματα της εποχής μας. Απεναντίας, η πολιτική της διοικητικής κράτησης επέφερε την κοινωνική πρόσληψη του ξένου ως σκουπίδι και απόβλητο και συντέλεσε στην εξάπλωση του φασισμού, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου μόνο για το διάστημα από 1/1/2014 έως και σήμερα έχει εκδώσει σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων κατά της Ελληνικής κυβέρνησης εξαιτίας αυτής της πολιτικής. (αποφάσεις υπ΄αριθμ. 63493/11 H.H. κατά Ελλάδας, 26452/11 TATISHVILI κατά Ελλάδας, 2134/12 & 2161/12 συνεκδικασθείσες αποφάσεις DE LOS SANTOS και DE LA CRUZ κατά Ελλάδας, 26418/11 & 45884/11 συνεκδικασθείσες αποφάσεις HERMAN και SERAZADISHVILI κατά Ελλάδας, 48352/12 Mohammad και άλλοι κατά Ελλάδας, 63542/11 ΑΙ.Κ κατά Ελλάδας, 70586/11 Mohammad κατά Ελλάδας, 46673/10 Α.Ε. κατά Ελλάδας, 60622/11 M.D. κατά Ελλάδας, 78456/11 F.H. κατά Ελλάδας, άπασες για παραβίαση της απαγόρευσης απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης σε χώρους κράτησης αλλοδαπών.
Οι ευθύνες των κυβερνώντων και όσων υλοποιούν τις ως άνω παράνομες κυβερνητικές πολιτικές είναι τεράστιες και πρέπει να αποδοθούν. Είναι δε επιτακτική η χάραξη και υλοποίηση μίας διαφορετικής πολιτικής η οποία θα τηρεί το νόμο. Προς αυτή την κατεύθυνση, μέτρα όπως η άρση της κράτησης, η χορήγηση εξάμηνης αναβολής απομάκρυνσης, η χορήγηση χρόνου για οικειοθελή αποχώρηση, η απρόσκοπτη πρόσβαση σε αποτελεσματικές διαδικασίες ασύλου και η δημιουργία δομών υποδοχής και φιλοξενίας είναι αυτονόητα βήματα για την ευθυγράμμιση με το ισχύον εθνικό δίκαιο και απαραίτητες ενέργειες για να παύσει αυτό το αίσχος».
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών
